پیکر فرهاد – عباس معروفی

پیکر فرهاد – عباس معروفی عباس معروفی در کتاب پیکر فرهاد داستان را از زبان زن روی قلمدان داستان بوف کور روایت می‌کند. زن روی قلمدان از تابلویی به تابلوی دیگر می‌رود و در تابلوی معروف آب‌تنی شیرین، چشم‌به‌راه پیکر فرهاد، معشوق خود، می‌ماند. عاشق و معشوق این کتاب که جایزه‌ی بنیاد آرنولد تسوایگ را از آن خود کرده است، در چندین شکل ظاهر می‌شوند که در باطن تفاوتی با هم ندارند. زن که در طول داستان به‌دنبال معشوق خود می‌گردد، شخصیت اصلی داستان است. اما در میانه‌ی این جست‌وجو با فرهنگ مردسالاری روبه‌رو می‌شود که همیشه مانع اوست. قوزی نماینده‌ی این جامعه است و نمی‌گذارد که زن روی قلمدان به مراد خود برسد. زن روی جلد قلمدان با لکاته، فروغ فرخزاد، پیرزن داستان سلطان سنجر، دختر روزنامه‌نگار و شیرین (در داستان شیرین و فرهاد) یکی می‌شود و نماد زن ایرانی را به نمایش می‌گذارد. درواقع او از دوره‌ی ساسانیان تا زمان حال در فضاهای متفاوت سفر می‌کند و به جست‌وجوی معشوق خود به جامعه‌ای قدم می‌گذارد که هیچ شباهتی به جامعه‌ی انسانی ندارد!