دین برای خداناباوران – آلن دوباتن

دین برای خداناباوران – آلن دوباتن از متن کتاب به عنوان یک خداناباور به این نتیجه رسیدم که رد کردن افسانه زندگی پس از مرگ دلیل نمیشود چشمم را به روی موسیقی، بناهای کلاسیک، رسوم و آیین ها و جشن و عبادتگاه ها و سفرهای زیارتی و نوشته های روشنگر متون دینی ببندم. جامعه سکولار به شکل غیرمنصفانه ای از خلا نوعی مراسم و رفتارها رنج میبرد. چرا که سکولارها از هر چیزی که به قول نیچه “بوی بددین دارد” میگریزند و آن را بد میپندارند. ما با شنیدن هرچیزی که ربطی به مناسک داشته باشد گریزانیم. از اینکه باید ایده ای برای بهتر شدن زندگی مان باشد در میرویم. به سفر زیارتی نمیرویم، نمیتوانیم معبد بسازیم. هیچ مکانیزمی که بتوانیم مراتب سپاس خود را نشان دهیم نداریم. به ندرت دیده میشود که غریبه ها باهم آواز بخوانند. با کنار کشیدن و پس زدن همه اینها در مقابل ما به ادیان اجازه داده ایم همه آنچه در انحصار عصر تجربه گرایی ست و به تمامی مردم تعلق دارد را به عنوان قلمروی خود اعلام کند…