مترسک – امید اسماعیلی

مترسک – امید اسماعیلی اکثرا مترسک‌هایی هستیم که با زشتی‌ها و موهومات دنیا خو گرفته ‌یم. مغلوب جبر روزگار شده‌ایم و خسته تکرار. بدی‌ها را تحمل می‌کنیم تا شاید دنیای دیگری باشد که بتوانیم حق خود را بستانیم، دریغ از اینکه آن کسی که در این دنیا برد و خورد در آن دنیای دیگر نیز در صورت وجود رویه خود را ادامه می‌دهد. دل بستن به آنچه ما را از رفتن باز می‌دارد تنها باعث نابودی ما می‌شود، باید رفت تا خرافات را مغلوب کرد، ماندن یعنی مُردن. دل‌سپردن به افکار پوسیده دیگران، تن دادن به ناآگاهی آنان ما را به جنون خواهد کشاند، جنونی که وحشتناک‌تر از مرگ است.